« Setz estats mai que auriái pensat a me dire, m'escriure o me far saupre, que Los contes de l'agaça vos aviàn plagut. E coma un fach exprès, aviái enquèra dins ma tireta qualquas nhòrlas e tanben un parelh d'istòrias mai seriosas, massadas al canton. Tanben las veiquí, que, coma disiá mon grand-pair : si quò ganha pas, quò desbarrassa ! En aquaus novèls contes, en mai del grelh del canton naturalament, lo ligam, un còp de mai, o notaretz aisadament, es doble : l'arma e las faiçons de far de nòstres reires perigòrds davant qualquares d'estrange, en fòra de l'ordinari, o... fin extraordinari ; lo parlar saborós d'aquel pueple paisan, que ausissiái e que me rejauvissiá antan en nòstres bòrdas e vilatjons. »