Es un camp de pèiras, daissat a Fermin per son oncle, per li «aprene a viure». Pas jamai digús poguèt cultivar aquel canton del causse de Carcin, ont qualques casses mingres e de genibrièrs brotan entre los ròcs. Çaquelà, lo jovent decidís de téner aquela escomesa lançada : jos las pèiras, per fòrça, i a de tèrra, e Fermin comença de despeirar... Aquel trabalh dessenat – dins lo vilatge, es tengut per fòl – ocuparà tota sa vida. Per çò que, aprèp aver fach ressorgir la tèrra e plantat de vinha e d’arbres fruchièrs, Fermin, tornat de la Granda Guèrra, entreprendrà d’utilizar las pèiras de son camp per bastir una crana muralha que cencharà son domeni. Un òme e de pèiras. Es l’istòria mai simpla del monde. Tanben una de las mai polidas.