Un còp i aviá, dins los sègles passats, un rei vielh e savi que governava tot lo pais d’aicí ; lo sonava lo Grand Ric, mas cap de libres d’istorià pas servat de son nom ; aviá tres dròlles que se s’apelavan Almaric, Malric e Belric. Los dos prumièrs se revertavan, eran marits per lo paur monde, malmenavan las femnas e las filhas e mespresavan lo saver ; lo darrièr, que lo rei aimava, passava son temps a estudiar las leis e los libres d’un còp éra ; cada còp que surtissiá dins la vila, donava tot cò que portava per secourir los aganits. Un jorn, lo rei Grand Ric se siegèt sur la cadièra belà e mandet que son filhs pareguèssen davant el ; puèi, lor parlèt aital : “ara, vesi que los ans me tiran ; me caldra lèu anar ont anan tots los vielhs, mas avant me cal causir lo que de vostres serà rei...